«محور یا بزرگراه نیشابور به مشهد؛ راه ندارد!». در این جمله گزاره «راه ندارد» سخن گزافی نیست! وقتی «راه» ندارد دیگر نمی‌توان نام بزرگراه بر آن اطلاق کرد! حقیقت آنکه محور نیشابور به مشهد در باند جنوبی نابزرگراهش (به ویژه نیشابور تا عوارضی آزادراه شهید شوشتری) اصلاً راه ندارد. جاده‌ای که بی‌شباهت به جاده‌های مناطق جنگی دوران هشت سال دفاع نیست و بلکه آن جاده‌های مناطق جنگی نسبت به بزرگراهی که ویترین ورودی کلانشهر مذهبی مشهد با تردد سالیانه حدود ۳۰ میلیون زائر و ۳ میلیون مجاور است، به مراتب وضعیت مطلوب‌تری دارد. جای جای این نابزرگراه (ترجیح می‌دهم در این گزارش از نابزرگراه استفاده کنم) گویا رد اصابت هزاران ترکش گلوله‌های جنگی، خمپاره، موشک و... مشاهده می‌شود، که جای تأسف دارد. چاله چوله‌های سطحی و عمیق و ترک‌های بی‌شمارِ سطح این نابزرگراه هیچ نشانی از بزرگراه نمایان نمی‌سازد! تنها نشان بزرگراهی‌اش شاید دو خط عبور و شانه‌ای است که در خود جای داده و گرنه در حوزه کیفیت جاده و آسفالت هیچ نشانی از بزرگراه ندارد و از حداقل‌ها نیز برخوردار نیست.

و اما جمله «محور نیشابور به مشهد؛ راه ندارد!» روی تلخ دیگری نیز دارد! این واقعیت تلخ که مسئولان استانی و شهری برای یک بار هم که شده، با خودرو از نیشابور به مشهد تردد نکرده و اگر احتمالاً (فرض محال که محال نیست!) ترددی صورت گرفته با خودروهای غالب زائران و مجاوران یعنی پیکان، پراید، انواع پژوها و به طور خلاصه ماشین‌های کلاس A، B و C صورت نگرفته و تمامی سفرهایشان با خودروهای لاکچری و فول امکانات نوع E و F بوده است؛ چه آنکه اکنون حتی کودکان و خردسالان نیز با گذر یکباره از این محور متوجه کیفیت به شدت نامطلوب و غیراستاندارد آسفالت آن خواهند شد. از این رو و در غفلت و سهل‌انگاری مسئولان بالادستی استان؛ ما مشهدی‌ها و اهالی خونگرم دیار سلسله‌الذهب یعنی نیشابور، بر خود فرض می‌دانیم که از تمامی ۳۰میلیون زائر امام مهربانی‌ها امام رضا(ع) که از این محور به مشهدالرضا(ع) ورود می‌نمایند؛ عذرخواهی کنیم. عذرخواهی بابت هزینه‌های بسیاری که به جلوبندی و تعلیق خودروتان آن هم در این عهد تورم و گرانی‌ها به سبد اقتصادی شما تحمیل می‌شود، عذرخواهی به خاطر اینکه دل و روده‌تان آن قدر در این مسیر پیچیده می‌شود که دچار تهوع می‌شوید، عذرخواهی به خاطر سلب آرامش و استرسی که در طول این مسیر به آن مبتلا می‌شوید. مهم‌تر آنکه عذرخواهی می‌کنیم که میزبانان شایسته‌ای برای شما نبوده و شأن و کرامت شما به عنوان زائران گرانقدر امام رضا(ع) را در بدو ورود رعایت نکردیم. البته ما مجاوران نیز زخم خورده ناخوش احوالی این نابزرگراهیم و هنگام عبور آب خوش از گلویمان پایین نمی‌رود پس تجربه تلخ شما زائران معزز امام هشتم(ع) را کاملاً درک می‌کنیم.

و اما وقتی درباره یکی از کریدورها و شریان‌های حیاتی کشور سخن می‌رانیم بایستی از مسئولان بالادستی و ارشد نیز بی‌تعارف و صریح شکوه و گلایه کنیم. مرداد سال گذشته بود که در همین صفحات در گزارشی پیرامون نابسامانی و ناخوش احوالی این محور قلم‌فرسایی کرده و در آن گزارش با عنوان «وقتی شانه آسفالت بزرگراه، جای دو خط عبور اصلی را می‌گیرد/ بهسازی محور سبزوار به مشهد؛ در چاله کمبود اعتبار»؛ مطالبات بحق زائران و مجاوران حضرت ثامن‌الائمه(ع) از مسئولان ارشد استانی و شهری را واگویه نمودیم. مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای خراسان رضوی در آن گزارش درباره لکه‌گیری، درزگیری و روکش آسفالت و بهسازی این محور توضیحاتی ارائه داد. جان کلام ابراهیم نصری؛ نیازمندی به یک هزار و ۵۴۰ میلیارد ریال اعتبار برای ترمیم و بهسازی این محور بود. انتقاد و گلایه از بر و بچه‌های راهداری و حمل و نقل جاده‌ای خراسان رضوی نداریم چه آنکه ثابت شده، اگر تخصیص‌های لازم داده شود این زحمتکشان نسبت به انجام وظایف قانونی خود کوتاهی نکرده و با جدیت و بیشتر از توانشان به صورت جهادی وارد میدان عمل می‌شوند. مخاطب نگارنده؛ مسئولان بالادستی و ارشد استانی هستند. خطاب به آنان باید گفت که کار از لکه‌گیری، درزگیری، روکش و ترمیم و بهسازی این جاده گذشته و ضرورت دارد تا با همگرایی و مدیریت واحد یک بار برای همیشه نسخه شفابخشی پیچانده شود تا یکی از شاخص‌های رفاه اجتماعی (رشد و توسعه راه) محقق گردد. بدیهی است با تحقق آن؛ ضمن تأمین ایمنی مطلوب بیشتر جاده و کاهش حوادث و سوانح جاده‌ای، امنیت روانی و اقتصادی نیز به زائران و مجاوران امام رضا(ع) اهدا می‌شود و شأن و کرامتشان رعایت می‌گردد. آنچه مشحص است اینکه این نابزرگراه هرگز در شأن و جایگاه استان خراسان رضوی نیست و بایستی هر چه سریع‌تر اقدام عملی و جدی برای رفع مشکلات مطروحه و رفع دغدغه‌های زائران و مجاوران امام رضا(ع) صورت پذیرد.